El 27 de junio del 2015, falleció a consecuencia de un infarto nuestro compañero Xosé Enrique Casanova Sánchez mientras dirigía las operaciones para sofocar un incendio en el municipio de Guntín (Lugo), en la parroquia de Vilamaior de Negral. Trabajaba solo. Las altas temperaturas, junto al estrés de la coordinación de los numerosos incendios que se registraban esos días, pudieron ser el causante del ataque al corazón. Tenía 57 años y dejó viuda, no tenía hijos.
En marzo del 2019 se condenó a la Xunta por “no actuar de forma diligente al denegar el cambio de puesto a Xosé Enrique, enfermo del corazón, quien lo había solicitado reiteradamente”, según indicaba la sentencia.
Para todos era un hombre querido, bueno y muy profesional.
Esta emotiva carta se la escribió Julio Manuel Casanova Lameiro, ahijado de Quique.
“Meu querido padriño:
Alá onde queira que vaias, quero que saibas que non deixarás de ser a persoa que eras, unha das máis importantes da miña vida, porque para min eres o meu segundo pai. Dábasme bos consellos, botábasme a bronca cando facía algo mal. Sempre con responsabilidade dicíasme o que si ou non debería facer. Fuches o que me levaches por primeira vez ao cine e quen me ensinou a conducir sentado no teu colo. Tirábasme dos mofletes e sempre te facía rir coas historias do meu traballo.
Alá onde queira que vaias non deixes de aconsellarme e de regañarme como facías sempre. Prométoche que de agora en adiante serei mellor persoa e coidarei moito de todos.
Nunca te olvidarei, padriño. Quérote moitísimo.
P.D.: Isto non é un adeus, é un ata pronto.
Un abrazo a su viuda y familia de parte de AMINTA. Que descanse en paz.